Congestie is de situatie dat de vraag naar transport van elektriciteit het aanbod overstijgt. Er is dus een tekort aan transportcapaciteit op het elektriciteitsnet. Dit proberen we als netbeheerders, tot het elektriciteitsnet is uitgebreid en/of verzwaard, op te lossen door vraag en aanbod zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen. Dit gebeurt onder meer met de hulp vanuit de markt zoals grootzakelijke klanten, CSP/aggregators en energieleveranciers via GOPACS.

Als deze grote partijen hun verbruik of opwek van elektriciteit verplaatsen naar een ander moment ontstaat de benodigde flexibiliteit (of kortweg flex) in gebruik en kan er worden geschoven in vraag en aanbod. Ook het tijdelijk opslaan van energie in een batterij kan helpen daarbij. Op die manier kan het tijdelijke capaciteitstekort in het elektriciteitsnet worden voorkomen of verminderd.

Als er een tekort aan capaciteit wordt verwacht, de congestiesituatie, dan vragen de netbeheerders via GOPACS aan partijen in de markt (zoals energieleveranciers, CSP/aggregators, grote bedrijven en tuinders) of zij kunnen schuiven in hun verbruik of opwek.

Wanneer een marktpartij dat kan, plaatst hij een order, de zogenaamde flexbieding. Met een flexbieding geeft hij aan hoeveel vermogen hij tijdelijk kan afschakelen of opregelen, op welk moment en welke prijs hij daarvoor wil hebben.

Wordt de flexbieding gematcht, dan ontvangt de marktpartij daarvoor een marktconforme vergoeding.

Het is ook mogelijk dat een marktpartij rechtstreeks een overeenkomst met een netbeheerder is overeengekomen waarmee hij zich verplicht heeft zijn vermogen af te schakelen wanneer de netbeheerder daarom vraagt in ruil voor een vergoeding.

GOPACS levert dus een win-win situatie; de netbeheerder kan de congestiesituatie oplossen en de klant genereert extra inkomsten met zijn beschikbare flexibiliteit in elektriciteitsvermogen.